Honor był wartością główną w hierarchii wzorowego bushi. Wiąże się on ze zdolnością do autoszacunku ze względu na wierność własnemu kodeksowi moralnemu.
Bushido (武士道, jap. – bushi -wojownik, dō – droga życiowa) – to niepisany zbiór zasad etycznych japońskich samurajów. Według bushidō ten, kto stracił honor, uczynił swoje życie bezwartościowym i nie zasługuje na kontynuowanie go. Nitobe Inazo cytuje w swojej pracy:
„Wstyd jest jako blizna na drzewie, nie znika, lecz powiększa się z czasem”.
Jedna z maksym formułowanych podczas panowania klasy bushi głosi:
„Można żyć, kiedy żyć się godzi i umrzeć, kiedy umrzeć trzeba”.
Honor zobowiązuje do samodzielnego oceniania swoich czynów w myśl maksymy:
„Gdy inni mówią o tobie źle, to nie odpłacaj złem, lecz raczej zastanów się nad tym, czy nie mogłeś sumienniej wykonywać swych obowiązków”.
Gdy ciężar przewinień i wynikającej z nich hańby stawał się odpowiednio wielki, bushi decydował się na samobójstwo rytualne, zwane seppuku (błędnie przez Europejczyków określane jako (harakiri) lub starał się odkupić swoje winy np. stając w następnej bitwie w pierwszym szeregu.
Uznawane za honorowe:
– przyznanie się do błędu
– dotrzymanie słowa
– bronienie podwładnego
– zwrot długu
– bezinteresowna pomoc w nagłych wypadkach
– obrona ojczyzny
– zakończenie walki w przypadku przeciwnika konającego lub bezbronnego
Uznawane za niehonorowe:
– kłamanie w żywe oczy
– niepoznawanie kolegów w potrzebie
– napuszczanie ludzi na siebie
– kopanie leżącego
– okradanie i oszukiwanie
– zmiana poglądów w zależności od sytuacji
– czytanie cudzej korespondencji
– nie uznanie przegranej w sporcie, wyborach lub losowaniu
– znęcanie się nad młodszymi, słabszymi itp.
